Holiday in Australia PART 2

Het cliché is waar: de tijd vliegt als je aan het reizen bent en je het naar je zin hebt. Vanuit Melbourne schrijf ik deze blog over mijn laatste avonturen aan de Oostkust, Tasmanie en Melbourne.

Mission Beach
Mijn laatste blog sloot ik af met de mededeling dat ik ging skydiven. ’s Morgens begon de dag helaas met regen. Gelukkig was het nog vroeg en stond de dive om 11:00 gepland. Helaas mocht de tijd niet baten want de bewolking bleef hangen. Na uren gehangen te hebben in het centrum van Mission Beach (wat niet groot is), boodschappen gedaan te hebben en op het strand gechillt te hebben, kregen we groen licht. De bewolking was stukke minder. Uiteindelijk was het om 17:15 finally tijd voor mijn dive! De zenuwen begonnen nu toch wel wat te komen, zeker op het moment toen ik in het vliegtuigje boven het strand vloog. Gelukkig kon ik genieten van een prachtige zonsondergang terwijl ik mijn benen uit het vliegtuig stak en de sprong maakte. In een woord: geweldig! Zeker na deze sprong heb ik de smaak te pakken en zou ik het veel vaker willen doen. Het enige minpuntje is de prijs van deze mooie ervaring...

Magnetic Island
The day after had ik stiekem wel wat last van spierpijn, maar dat herinnerde me ook aan de toffe ervaring. Gelukkig was deze dag een reisdag, opweg naar Magnetic Island waar we drie nachten zouden slapen. Vanaf Townsville namen we de ferry richting het eiland, vanaf waar we walvissen hebben gespot. Later hoorden we dat het de Australische winter de walvissen periode is. In deze periode vertrekken alle walvissen rondom Brisbane richting Cairns om de warmte op te zoeken.

Bij aankomst werden we verwelkomd door onze hosts Phil en Robyn. We vielen met onze neus in de boter want er waren (wilde) koala’s in de woonwijk. Samen met Robyn hebben we een halfuur gespeurd naar deze koala’s. En onze zoektocht wierp zijn vruchten af. Zo zagen we twee volwassen koala’s en een jong. De andere dagen op Magnetic Island hebben we voornamelijk doorgebracht bij Alma Bay. Een prachtig stukje strand waar we af en toe een duik maakten en genoten van de zon. Daarnaast hebben we op een zaterdagavond ten midden van de locals de film Brooklyn op een groot grasveld gekeken. Een unieke ervaring! Want aan de mensen te zien en te horen, waren wij de enige buitenlanders.

Airlie Beach
Na drie dagen doorgebracht te hebben op het mooie eiland, zijn we vertrokken richting Airlie Beach. Dit stadje staat voornamelijk bekend om de uitgaanssfeer dankzij de vele backpackers. Wij zaten een paar minuten uit deze vibe in een prachtige b&b met eigen zwembad. Na een nachtje bijkomen van de lange reis, stonden we die dag erna vroeg op voor onze zeiltocht langs de Whitsundays. Deze eilanden zijn het boegbeeld van Australie en de Oostkust met hun witte zand en palmbomen. Helaas hebben wij niet het allerberoemste strand (Whitehavensbeach) gezien, maar wel de andere mooie eilandjes die er niet veel minder onder doen. Tijdens deze dagzeiltocht hebben we ook gesnorkeld boven het Great Barrier Reef. Zoveel Aussie ervaringen in een dag!

Dankzij de goede sfeer in Airlie Beach maakten we makkelijk contact met anderen. Zo hebben we de Duitse Julian leren kennen en heb ik spontaan met drie (aardig beschonken) Australiers muziek gemaakt langs het strand.

Yeppoon
Vanuit Airlie Beach hadden we een lange weg te gaan om uit eindelijk bij Hervey bay aan te komen. Vandaar dat we bij Yeppoon, een klein en authentiek stadje, een stop hebben gemaakt om te slapen. ’s Avonds liepen we ongeveer een uur over een bijna verlaten strand en aten we fish & chips bij een eettentje met een Nederlandse eigenares.

Hervey Bay
Onze reis ging nu toch wel echt heel snel. De afgelopen dagen hadden we veel op de planning en een nachtje hier, een nachtje daar. In Hervey Bay sliepen we bijvoorbeeld een nacht om vervolgens de dag erop vroeg naar Fraser Island te gaan en een dag later weer terug te komen. In Hervey bay sliepen we in een hele mooie grote villa van Italiaanse eigenaren. De eigenaresse had een hele interessante kijk op Europa, Australie en de geschiedenis van Fraser Island. Zo kwamen we erachter dat Fraser Island een paradijs (heilige plek) is voor aborigionals. Op dit eiland is er namelijk een regenwoud. Echter, normaal gesproken groeit een regenwoud niet op zandgrond, maar bij Fraser Island wel. Onderzoekers zijn er nog steeds niet achter hoe dit mogelijk is, al denken ze aan een speciale bacterie die dit veroorzaakt.

Fraser Island
Het eiland waar je niet met je eigen auto mag komen en alleen 4WD (=four wheel drive) auto’s rijden. Na een paar minuten in de (4WD) bus waren we blij dat we niet zelf een auto hadden gehuurd. De weg was een en al hobbel en bobbel. Dit kwam doordat er geen asfaltwegen waren, alleen zand, en omdat veel (touristen) vast kwamen te zitten in het zand.

Op het eiland hebben we een aantal mooie dingen gezien, zoals: Lake McKenzie, een kraakheldere meer met regenwater. Champagne Pools, een bijzonder natuurverschijnsel waarbij er kleine zwembaadjes zijn ontstaan op de stenen. Eli’s Creek, een heel ondiepe rivier waarbij je met een opblaasband door heen kon dobberen. En natuurlijk de snelwegen op het strand (heel bijzonder!) en het regenwoud.

Noosa
Na al het moois van het eiland keerden we weer terug naar het mainland. We reden door naar het bekende stadje Noosa. Het eerste wat ons opviel waren de dure winkels en exclusieve restaurants. Leuke sfeer, maar geen echte plek voor backpackers. Nu waren wij geen backpackers dus hebben wij hier twee nachten rondgehangen en genoten van de ferrytocht over de rivier en de wandelingen in het national park.

Glass House Mountains
De echte wandelingen konden we hier, bij de Glass House Mountains maken. Deze gekke naam dankt deze omgeving aan (natuurlijk) de bergen. Captain Cook (die erg bekend is in Australie dankzij zijn ontdekkingen in het land) vond deze bergen lijken op de grote glazen gebouwen in zijn geboorte stad Yorshire. Vandaar dat hij deze naam toepasselijk vond.

Tijdens de wandelingen hebben we de uitzichten op en vanaf de bergen kunnen bewonderen. Zo zagen we ook een aantal geplande bosbranden. Dat is in Australie heel populair om onverwachte bosbranden te voorkomen. Ze zetten een bepaald gebied af en verbranden de bomen. Dit zijn gecontroleerde branden dus er zijn altijd mensen bij. Vanaf ons uitzicht konden wij grote wolkpluimen zien om de bergen. Een heel apart gezicht. Wat ook bijzonder was aan ons verblijf in de Glass House Mountains was onze accomodatie. Zo verbleven wij in een voormalige kerk. Zeker omdat het onze laatste nachten samen in Australie waren, was dit extra bijzonder.

Brisbane
Onze laatste dag dachten we door te brengen in Brisbane. Ik had al veel goede verhalen over deze stad gehoord en wilde het graag met eigen ogen zien. Helaas kwamen we er maar weer eens achter hoe slecht de wegbewijzering is in Australie. Zeker in en rondom de stad. We zaten namelijk al heel dichtbij Brisbane, maar dankzij het verkeer en een aantal keer om rijden kwamen we veel later bij de ferry aan dan dat we wilden. We hadden een tip gekregen om aan het einde van de ferry lijn onze auto gratis te parkenen om vervolgens met de ferry over de rivier (die midden door Brisbane gaat) naar het centrum te gaan. We hadden er alleen geen rekening mee gehouden dat deze ferry reis zo een uur duurde. En hoe leuk we Brisbane ook vonden, we moesten toch echt onze vliegtuigen halen later die dag. We hebben dus bij elkaar twee uur in Brisbane rondgebracht voordat we naar het vliegveld gingen. Brisbane is zeker een hele mooie stad waarbij modern en authentiek met elkaar wordt afgewisseld. O, en het is er nog mooi weer ook.

Na vier weken was het dan zo ver, mam en ik moesten (voor 3 weken) afscheid nemen en beide vetrokken we in een ander vliegtuig. Mijn moeder naar Nederland en ik naar Melbourne.

Ik schrijf deze blog nu vanuit de openbare bibliotheek in Melbourne waardoor ik een tijdslimiet heb. Ik wil en heb nog zoveel te vertellen over mijn laatste weken hier! Helaas moet dat dus wachten voor in Nederland. Maar net zo goed vertel ik het live, graag zelfs J Morgen vlieg ik vanuit Melbourne en via Dubai naar Nederland, dus al heel snel heb ik de mogelijkheid om het allemaal te vertellen!

De laatste dagen hier in Melbourne zijn fantastisch. Ik merk hoe het is om backpacker te zijn en om onwijs veel leuke mensen tegen te komen. Ik ga dat stukje missen. Het ontmoeten van mensen, me laten inspireren en gewoon het mogen zijn wie je bent. Natuurlijk hoef ik dit niet op te geven, maar neem ik deze ervaringen mee voor mijn toekomstige avonturen. Een ding is zeker: Australie is fantastisch.

Holiday in Australia!

Zondag 17 juli was het zover. Na zeven hele fijne maanden in Perth moest ik afscheid nemen van de stad Perth, mijn vrienden en niet te vergeten mijn surrogaat familie in Australië. Dit ging niet zonder een traan (en natuurlijk ook een lach!). Gelukkig kwam mijn moeder om het leed wat te verzachten. De laatste weken in Perth gingen gemoedelijk. Ik voelde me bijna een echte inwoner van Perth. Ook bofte ik: tijdens mijn laatste twee weken werken was het schoolvakantie. Dus ik Pete en ik hebben nog veel leuke dingen kunnen doen voordat ik afscheid moest nemen. Het was ook heel erg leuk om mijn moeder mijn Perth leventje te laten zien. In vijf dagen heb ik mijn moeder meegenomen naar de highlights van Perth. Bijvoorbeeld Kings Park (ook al goot het van de regen), fish and chips in Frementle, Catch Music in Northbrigde, Elizabeth Quay en naar het park met Pete. Samen met de Lorenz familie hebben we mijn zeven maanden afgesloten bij mijn lievelingsrestaurant. Dit was een hele fijne avond waarbij we het niet droog hielden.. Al met al een avond die ik nooit zal vergeten.

Cairns
Na een vlucht van drie uur stonden we op maandag 18 juli om 6:00 op Cairns vliegveld. Na een korte misvatting met de autoverhuur gingen we op weg naar onze eerste accommodatie. En dat was even wennen.. In Cairns heerst er een totaal andere vibe dan ik gewend was. De omgeving met hoge, groene bergen en veel palmbomen. De gehele stad kwam over als een relaxed kustplaats geliefd onder toeristen en backpackers. Na een halfuur zoeken en drie keer verkeerd rijden, vonden we ons B&B (in de beschrijving stond tien minuten, ahum). Bij aankomst werden we gelijk verrast door de steile helling die we opmoesten om bij het B&B aan te komen. Die zijn we dan ook maar lopend opgegaan. Na de partij regen en steile helling durfden we het niet aan met de auto. Gelukkig was onze klim het waard. We verbleven in een prachtige accommodatie die uitzicht had over de bergen van Cairns. Onze host Marlies (van Zwitserse afkomst), zorgde ervoor dat we niks te kort kwamen.

Toen mijn moeder in december vertelde dat ze de reis wilde plannen via een reisbureau, wat dus inhield dat we voornamelijk in B&B's zouden verblijven, was ik een beetje sceptisch. Iedereen om me heen sliep in hostels of huurde een camper van. Toch is het de beste keuze geweest om voor deze manier van overnachten te kiezen. Moet je voorstellen: samen met je moeder in een dorm met acht anderen ;) In de B&B's ontmoeten we dan ook genoeg interessante mensen met wie we dagelijks een praatje maken en veel van leren. Zo zijn het allemaal toeristen dus kunnen we elkaar de beste tips en tricks vertellen.

Wat onze dagen in Cairns goed samenvat is: regenachtig. Cairns bevindt zich grotendeels in het regenwoud, dus dit verklaard een hoop. Toch gaven veel locale Australiërs aan dat het gek was voor deze tijd van het jaar. Het is nu namelijk een droog seizoen dus zou het alles behalve moeten regenen. Gelukkig zijn wij niet gemaakt van suiker en hebben we de regen getrotseerd (mits het écht met bakken uit de hemel viel). Zo hebben we een tour gemaakt door de botanical gardens waar gids Colin ons veel kon vertellen over de geschiedenis en gebruiken van planten en bomen. Wat mooi meegenomen is, is dat we nu weten hoe we moeten overleven in het regenwoud van Cairns. Hierna wilden we een boardwalk doen, maar helaas bleef het maar gieten dus hebben we onze walk gestaakt. Terwijl we bij een cafeetje zaten, kwam ik een Duitse jongen tegen met wie ik oud en nieuw heb gevierd in Perth. Wat is de wereld toch ontzettend klein!

Port Douglas
In Perth, toen ik onze plannen vertelde, raadden veel mensen me aan om een kijkje te nemen in Port Douglas. Deze positieve verhalen zorgden ervoor dat we een stop maakten in dit kust plaatsje voordat we doorreden naar het regenwoud. Helaas hebben we naast regen, paar minuutjes op het strand (in de regen) en koffie, niet veel gezien van Port Douglas. We besloten op tijd de ferry te nemen naar the Daintree, een stuk regenwoud wat bijna afgesloten is van de omgeving van Cairns.

Cow Bay (Daintree Forest)
Wij als doorgewinterde pontgebruikers vonden het heel leuk om de verschillen te zien tussen de Australische ferry en de Schoonhovendse pont. Eind conclusie:we hebben wel wat tips voor de Schoonhovenaren. Eenmaal aangekomen aan de overkant kwamen we in een totaal andere wereld. Het was ontzettend groen, benauwd en ja, ook nat. Na een stukje rijden kwamen we aan in Cow Bay, bij ons 2e B&B. Althans, nadat mijn moeder haar angst had overwonnen om de weg op te rijden naar het verblijf. Dit was best een weggetje waar je je billen bij elkaar moest knijpen. Ze houden hier van een uitdaging blijkbaar! We werden hartelijk ontvangen door onze Duitse host Marion met koffie en tips over de omgeving. 's Avonds moesten we weer twee keer billenknijpen (en dan ook nog in het donker!), maar het was het waard: een diner midden in het regenwoud bij Crocodylus Village.

Een tip die we gekregen hadden, was het voeren van een krokodil. Wij als echte dare devils wilden dit wel meemaken. Aangekomen bij de locatie bleek het helaas 'te koud' voor de krokodil en zou zij niet uit het water komen voor een hapje eten. Maar.. in plaats daarvan mochten we de wallabies te eten geven. Ook hartstikke leuk! Vervolgens namen we een kijkje bij een swimming hole achter het Masons café. Helaas maakte de regen het niet echt aantrekkelijk om te zwemmen, alhoewel het niet koud was. In het Masons café hadden ze een burger van krokodil, emu, kameel, kangoeroe op het menu staan, maar als lunch was dat voor iets te veel van het goede. We sloten deze dag af met een stuk lopen door het Discovery centre. In dit afgezette stuk regenwoud hadden ze self-guided tours waarbij ze veel uitlegden over de planten, bomen en dieren. Zo hebben we veel geleerd over de casowarries (kasuarissen). Dit is een soort emu/kalkoen/struisvogel die in het wild rondloopt. Agressieve, maar indrukwekkende beesten om te zien.

Cape Tribulation
Hoera! Eindelijk een droge dag die we vierden op het strand van Cape Tribulation. Als een echte waterrat nam ik gelijk een duik in het water. Dat er niemand anders in het water was vond ik niet heel gek. Er waren ook niet zoveel mensen op het strand plus er was wat bewolking. Echter, toen ik uit het water kwam was mijn moeder net in gesprek met een toerist die vertelden dat haar was verboden om in het water te gaan. De reden: een krokodil van anderhalve meter die een week ervoor een vrouw had aangevallen (en dat is niet goed afgelopen…). Ik moest wel even slikken na dit bericht. Ik ben ook niet meer terug gegaan in het water. Na dit spannende zwemtochtje stond er gelukkig iets veiligers op de planning. Namelijk een exotic fruit tasting op de farm. Hierbij hebben we elf verschillende soorten fruit geproefd waarvan we er een paar kenden vanuit ons vorige B&B. Heel bijzondere vruchten.

Mossman
Na drie dagen in the Daintree was het tijd voor onze volgende bestemming. Onderweg maakten we nog een stop in Mossman, waar net een zondags marktje was. Er was een verscheidenheid aan kraampjes, aardige en praatgrage marktkooplui en een meneer op leeftijd die zorgde voor de achtergrondmuziek. We hebben heerlijk, huisgemaakt vanille ijs op en een praatje gemaakt met de Nederlandse Ineke en haar (Australische) man die rond toeren met hun camper door Australië en onderweg op marktjes sierraden verkopen. Zo merken we iedere keer weer hoeveel Nederlanders er eigenlijk wonen in Australië. Best bizar!

Mareeba Wetlands
Ons volgende verblijf was totaal anders dan het regenwoud. In de wetlands was er veel droogte, minder groen en andere dieren. Na zo'n spectaculaire ervaring in het regenwoud viel Mareeba stiekem een beetje tegen. Alhoewel dit wel the place to be is om kangoeroes, wallabies, vogels en alle andere Australische dieren te spotten (ja, dus ook slangen en spinnen). We begonnen ons Mareeba avontuur met een sunset safari. Wat inhield dat we rond zonsondergang twee uur door de bush reden op zoek naar dieren. Onze gids Treena is een enorm fan van vogels. En dat hebben we gemerkt. Bij iedere boom stopten we om door de verrekijker omhoog vogels te spotten. Vervolgens wees ze aan in het dikke vogel boek welke vogel we zojuist gezien hadden. Met een beetje geluk deed ze ook een imitatie van het geluid van de vogel. Zonder sarcasme: Treena was een perfecte gids.

Omdat wij het beste uit ons verblijf wilden halen, zijn we ook op de early bird tour geweest. Dus, de volgende ochtend om 7:00 zaten wij in de jeep gewapend met verrekijker en fotocamera. Dit was zeker de moeite waard. We hebben zeker meer dan tien kangoeroes en wallabies gespot en de vogels lieten nu ook meer van zich zien. De rest van ons verblijf in de wetlands hebben we doorgebracht bij het meer met de andere gasten of in onze tent. Een hele unieke ervaring, maar we vonden het niet erg dat we hier maar twee nachten waren.

En nu….
in Mission Beach. De idealistische plaatjes van Australië. De mooie gouden stranden, palmbomen, heldere blauwe zee.. Daar bevinden wij ons nu. Het is heerlijk om hier te zijn. Ondanks de bewolking houdt ons dat niet tegen om naar het strand te gaan. Hopelijk is het morgenochtend iets minder bewolkt want dan ga ik namelijk skydiven! Dit staat al lang op mijn bucketlist en morgen wordt het werkelijkheid. Dus ik eindig mijn blogpost hierbij om een goede nachtrust te pakken om morgen uitgeslapen en wel uit het vliegtuig te springen!

PS. Foto's komen snel :)

Taking the journey to Bali

Selamat Pagi/Siang/Sore (oftewel: goedemorgen/middag/avond)!

De afgelopen weken heb ik niet alleen nieuwe avonturen meegemaakt in Perth, maar zijn Fenne en ik ook een weekendje naar Bali gegaan. Ik weet het, het klinkt erg decadent een "weekendje Bali". Het is ook wel erg luxe om voor zo'n 300 dollar naar Bali te vliegen (in 3 uur!) en te verblijven. Maar eerst even over andere, in vergelijking met dit avontuur, normale gebeurtenissen.

Fenne en ik hadden namelijk Perth nu wel gezien. We zijn echte inwoners van de stad geworden en ik vind het dan ook leuk om anderen (Carlijn! Lisanne! Job!) de leukste plekjes van Perth te laten zien. Helaas blijven er niet veel nieuwe plekjes voor mezelf over. Samen met Fenne plan ik ieder weekend iets leuks. Australian Football, middagje strand, samen koken voor de hele fam, Divorce marathon.. en kletsen en spelletjes doen met andere coole dutchies. Daarnaast kwam Job nog voor een weekje langs en bracht hij weer een nieuwe energie in huis. Nelke en Nick mochten hem graag en Pete liep met hem weg. Ik was bijna bang voor mijn eigen baan…

Toen Nelke en Nick vroegen of ik een weekendje meeging naar het zuiden twijfelde geen seconde. Dit was voor mij de ideale mogelijkheid om nog meer van Australië te zien en om gezellige tijd door te brengen met de familie (voor zover dat nu nog kan). Dus op vrijdag middag vertrokken we naar Wandering, een klein dorpje vlakbij Boddington. Na ongeveer 1,5 uur rijden arriveerden we op de winery "Hotham" waar wij een appartementje hadden boven de bistro en wijnkelder. Het was een prachtige locatie midden in de natuur. Een klein minpuntje: het was ook het koudste gedeelte van heel Western Australia. En dat hebben we gemerkt! We hadden ons elektrische deken en houtkacheltje wel nodig deze drie dagen. Op vrijdagavond zijn we de kou getrotseerd en zijn we naar Barna Mia gegaan. Een stuk afgesloten bos waar veel nachtdieren zijn. Dit bos wordt beheerd door speciale boswachters die ervoor zorgen dat de dieren niet uitsterven. Het was heel bijzonder om deze dieren in hun eigen omgeving te zien. Deze avond hebben we Bilby's, Boodies, Woylies en Wallaby's gezien. En niet te vergeten: door vrijwel geen lichtvervuiling was de lucht prachtig mooi met alle sterren.

Op zaterdag hebben we de buurt verkend en zijn we een halfuur verderop gereden naar Boddington. Daar was een heel mooi stuk natuur met onverwachts wildwater. Bij het tankstation raakte Nick in gesprek met de eigenaar van het station die ook aan rally racing doet. Zo kwamen we erachter dat er die dag erop een grote rally race was in het dorp. Natuurlijk zijn we daar wezen kijken. Pete vond het geweldig!

Eenmaal weer thuis had ik een makkelijk weekje. Door ons lange weekend weg hoefde ik alleen dinsdag, woensdag en donderdag te werken. Waarna Fenne en ik donderdagavond met een welkomstcocktail in Bali stonden. Toen we uit het vliegtuig stapten werden we al verwelkomt door de benauwdheid. Maar ik moet zeggen dat ik dat stiekem op dat moment fijner vond dan de kou en regen in Perth. Vanaf het moment dat we aankwamen op het vliegveld had ik al het idee dat we in een andere wereld waren. Veel palmbomen, beelden, wierrook en kleurige planten op het vliegveld en in de straten. De dag erop kon ik alles in het licht zien. En dat was nóg indrukwekkender.

's Morgens vroeg stonden we op tijd op om het beste uit onze tijd te halen. We hadden tenslotte maar twee volle dagen in Bali. Als echte Ozzie toeristen (er waren enorm veel Ozzies in Bali) zijn we gaan ontbijten op het strand. Een echte toeristische ervaring. Voetjes omhoog, zand, palmbomen, zon en benauwdheid. Dankzij zon en benauwdheid hadden we na een paar kilometer lopen over het strand wel weer gezien. Echter, waren we opzoek naar de Chinese tempel in Kuta. Maar die slimme Balinezen hebben geen straatnamen op bordjes, dus je zoekt je een ongeluk. Na twee pogingen om uitleg te vragen, hebben we het opgegeven en zijn we met de taxi naar de tempel gebracht. Deze taxi chauffeur was gelukkig wel heel aardig en legde ons alles uit over de geloven in Bali/Indonesië (wel in gebrekkig Engels, dus het was soms even puzzelen). Hij bleek zelf een Boeddhist en vroeg of ik dat ook was.. ;) Eenmaal aangekomen bij de tempel stond ons een prachtig gekleurd gebouw te wachten. Deze tempel was heel anders dan de andere (Boeddhistische, Hindoeïstische en Islamitische) tempels die onze chauffeur onderweg aanwees. We waren de enige blanken (toeristen) en dat voelde een beetje vreemd. We werden dan ook uitvoerig bekeken.

Na dit bezoek aan de tempel hebben we nog wat rondgedwaald in die straat. In de hoop dat we zelf konden teruglopen. We kwamen tot de conclusie dat we beter een taxi terug konden pakken naar het hotel. De hitte deed ons ernstig verlangen naar het zwembad onder ons balkon dat er 's morgens al verleidelijk uit zag. Na een beetje bijkomen, shoppen bij de kraampjes, een cocktail en avondeten zijn we naar dé club van Kuta geweest. De Skygarden. De weg erheen was nog een heel avontuur. Onze vriendelijke vriend de taxi chauffeur vroeg veel te veel geld voor een ritje naar Kuta. Wij waren dan ook niet van plan hem 100.000 rupiah's (zo'n 10 dollar) te geven. Fenne drukte hem snel de helft in zijn hand en we zijn snel de taxi uitgesneld. We knepen even met onze billen toen de taxi bleef staan voor een paar minuten, maar toen moest hij toch echt weer verder in de drukke straat. Na een tof avondje uit bleek vriendelijke vriend taxi chauffeur 2 ook niet zo vriendelijk. We kwamen ongeveer in dezelfde situatie alleen vroeg deze meneer 50.000 ruphia's meer. We durfden na onze eerdere ervaring en omdat deze meneer echt niet zo vriendelijk was, niet meer ons trucje uit te halen. Dus hebben we een compromis gesloten en zijn we netjes afgezet bij ons hotel.

Zaterdag, onze tweede en tevens laatste volle dag in Bali, begon iets later. Ik was mijn bed niet uit te branden, dus zaten we vrij laat aan het ontbijt. Op de planning stond vandaag gelukkig niet zoveel. Namelijk: shoppen in Seminyak. Volgens de Lonely Planet al een van de beste redenen om naar Bali te komen! Dat beloofde dus veel, dachten we. Helaas, we zijn niet bijzonder goed geslaagd in Seminyak, maar we hebben wel weer wat cultuur kunnen snuiven. Want die cultuur is heel bijzonder. Op straat zie je voornamelijk mannen die je van alles proberen te verkopen. Shirts, tassen, zonnebrillen, ga zo maar door. Maar ook petrol in oude vodka flessen en kranten in de ochtend. De vrouwen die je op straat ziet proberen je vaak een massage aan te smeren. Het is heel bijzonder om dit alles mee te maken, maar na een aantal uur slenteren in de brandende zon hadden wij het een beetje gehad. Wij legden weer al onze hoop in de handen van de taxi chauffeur om terug naar het hotel te komen. Deze meneer dacht te weten waar ons hotel was. Niet dus. Hij reedt er zo langs en wij hadden het niet door. Een paar minuten later gaf hij mij zijn telefoon of ik zijn vriend even kon uitleggen waar ons hotel nu precies was. Dat vonden wij niet tof, dus zijn we uitgestapt en naar een andere chauffeur gegaan. Voordat we instapten hebben we goed gevraagd of hij wist waar het hotel in Legian was en dat wist hij gelukkig. Met een gerust hart dachten we in te stappen. Totdat hij tijdens het rijden moeilijk begon te doen over het geld en de deuren op slot deed. Na flink onderhandelingen zijn we veilig en wel aangekomen bij het hotel en zijn we er goed vanaf gekomen. Na weer een indrukwekkende dag hebben we afgekoeld bij het zwembad, een drankje gedaan op het strand en lekker gegeten. Daarna was onze energie helaas op en zijn we op tijd naar bed gegaan.

De volgende dag was het alweer tijd om te gaan. Spullen pakken, nog een keer ontbijten op het strand en met de shuttle bus naar het vliegveld. Het was kort, eigenlijk iets té kort, maar we hebben veel indrukken opgedaan. Dit is zeker een tripje die mij voor altijd bij blijft! Graag zou ik nog eens terug willen naar Bali, of misschien wel Lombok dat een stuk minder toeristisch is, om andere dingen te ontdekken zoals de kleine eilandjes en rijstvelden. Voor nu was het een heerlijk weekendje vol gezelligheid en avonturen!

En dan nu weer in Perth. De regen en kou kan ik nu iets beter handelen en het is ook weer fijn om te werken. In mijn laatste weken staan er leuke dingen op de planning om naar uit te kijken. Zo komt vandaag Sylvana aan in Perth, ga ik zaterdag een dagje vrijwilligerswerk doen bij Catch Music in de stad en duurt het nog maar vier weken voordat mijn moeder er is (!!). Daarbij horen ook minder leuke dingen. Fenne vertrekt alweer over twee weken uit Perth om te gaan reizen en ik moet familie Lorenz alweer bijna gedag zeggen. Vandaar dat ik nu van ieder moment zal gaan genieten en zoveel mogelijk uit mijn tijd hier haal! Want Perth.. ik ga je missen.

Foto's van afgelopen weken zijn HIER te vinden

Foto's van Bali zijn HIER te vinden

Being a tourist in Western Australia

Terwijl Nederland langzaam opwarmt, wordt het alleen maar kouder in Australië. Momenteel is het hier nu rond de 20 graden. Dat lijkt een lekkere temperatuur, maar het lijkt wel 10 graden kouder dan dat. Nooit gedacht dat ik zo snel aan het klimaat zou wennen als doorgewinterde Nederlander!

Naast dat ik begin te wennen aan het weer, begin ik steeds meer en meer te settelen. Zo ben ik sinds een paar weken General session volunteer bij Catch Music (ja, ik zou stoppen..) en heb weer een gig gehad met deze groep. Maar naast het leven in Perth, kan ik natuurlijk de toeristische spots niet missen. Vandaar dat ik in de afgelopen maand weer een paar hotspots van mijn lijstje kan strepen.

Eind maart ben ik met Lotte naar Pinguïn Island geweest. Met een ferry vanaf Rockingham zijn we naar dit eiland gegaan. Zoals de naam van het eiland zegt moeten er veel pinguïns zijn. Helaas hebben wij geen wilde pinguïn zien rondlopen. Wel werd er een 'show' gegeven in een Discovery centre waar een paar (opgevangen) pïnguins gevoerd werden. Ondanks het gemis van wilde pinguïns hebben we heerlijk kunnen zwemmen en relaxen in de zon.

De volgende trip was met de familie naar Jurien Bay. Dit plaatsje ligt ten noorden van Perth, wat inhield een autorit van zo'n 2,5 uur. Tijdens dit lange weekend zou Nick meedoen met een viscompetitie en stonden er voor Nelke, Pete en mij leuke dingen op het programma. Zo zijn we naar een Animal shelter gegaan waar dieren werden opgevangen die bijvoorbeeld langs de weg zijn gevonden. De eigenaren zorgde (op dit moment) voornamelijk voor kangaroos. Dit was een echte awesome Australische ervaring! Kangaroos aaien en zelfs een kleine joey (baby kangaroo) in de buidel gezien. Sommige kangaroos waren zo nieuwsgierig (er komen niet heel veel mensen op bezoek bij de shelter) en namen een hapje uit mijn been of teen.

De volgende dag zijn we vol goede moed begonnen aan een wandeling naar Mount Lesueur. We begonnen echter wat laat aan dit avontuur en het zonnetje brandde flink. Het was een pittige tocht, vandaar dat Pete het niet volhield tot op de berg. Wat niet erg was, want we hadden nog een tocht naar een cave op de planning. Helaas hadden we er niet goed bij nagedacht, ondanks de 4 wheel drive, dat de zandweg naar die cave aardig ruig was. Het zal er vast hilarisch uit hebben gezien, wij drie hobbelend in een grote 4 wheel drive op een zandweg. Gelukkig zijn we heelhuids aan gekomen (en weer terug!) dankzij Nelke's rijkunsten. De cave zelf was heel gaaf. Zonder zaklamp kon je er niet in, want het was pikkedonker. Vooral Pete vond het fantastisch. Na de terugrit heb ik nog even een duik genomen in de zee waar we 5 minuten vanaf zaten (ideaal!). Wat ik alleen niet door had is dat ik op het skydive stukje strand lag. Wat betekende dat er ineens 5 skydivers uit de lucht kwamen 'vallen'. Het was er al zo rustig..

Na dit lange weekend had Pete maar één dag school en daarna volgde alweer 2 weken vakantie, de bofkont. In de eerste week van deze vakantie kwam Carlijn (uit Melbourne) langs voor een paar nachtjes. Met z'n drietjes hebben we het heel gezellig gehad. Ook in het weekend hebben we leuke dingen gedaan. Zoals een tripje naar het eiland Rottnest met Lotte. En éindelijk had ik iemand die mee wilde naar de karaoke! Dat hebben we geweten ook.. Karaoke is best populair hier in Australië ;) De rest van deze twee weken vloog voorbij. Bijna iedere dag ging ik met Pete naar een playdate in het park of bij een vriendje thuis. Heel interessant om de kids samen te zien spelen en te kletsen met Engelse/Poolse/Australische moeders. En zelfs met een van de moeders lekker bordspellen te spelen, haha.

Dat er zich een groot aantal Nederlanders in Perth bevindt bleek afgelopen vrijdag tijdens het Koningsfeest. Wat een onwijs gezellige avond! Ik ben er nu weldegelijk achtergekomen dat Nederlanders het beste kunnen feesten. Na een kort nachtje zijn Fenne en ik wezen reefwalken in Aqwa. Het bassin waarin we hebben 'gelopen' was niet heel groot, dus we waren in 15 minuten weer rond. Maar het was een hele toffe ervaring! In een wetsuit gestoken onderwater lopen tussen tientallen vissen en koraal. Dit gaf ons weer wat energie! Want die avond was het de laatste zaterdagavond van Lotte in Australië. Om het in stijl af te sluiten hebben we gegeten met haar hostfamily en zijn we naar het casino gegaan. Een hele ervaring die casino's hier. Mensen vanuit alle hoeken en gaten van Perth zijn daar te vinden. We keken onze ogen uit.

Vanavond zullen Fenne en ik Lotte uitzwaaien op het vliegveld. Na 6 maanden gaat zij weer terug naar Nederland. Dat doet me beseffen dat ik ook alweer bijna (morgen!) een halfjaar in Australië ben. Wat gaat de tijd hard.. En wat heb ik al onwijs veel mogen meemaken en genieten. Lotte is zeker een van de personen met wie ik deze ervaringen heb meegemaakt. Lieve Dozzie, ik ga je missen! Tot in september :)

Foto's van de afgelopen weken zijn HIER te vinden.

Welcome to the Australian rollercoaster

Een lange achtbaanrit was het de afgelopen maand! Sinds mijn vorige blog heb ik weer veel meegemaakt. Zo vertelde ik dat ik via zangles bij een jamsessie terecht ben gekomen. Deze sessie was anders dan verwacht. Na een aantal keer mee gerepeteerd te hebben en één optreden (oftewel: gig), hou ik het voor gezien bij Catch music. Nu op zoek naar een andere muzikale uitdaging! Gelukkig heb ik sinds een paar weken nu mijn eigen gitaar waardoor ik het allemaal niet ga verleren.

Door de weeks vermaak ik me nog prima. Het au pair zijn gaat helemaal z'n gangetje. Sinds drie weken heb ik 's morgens nu de verantwoordelijkheid over drie kids. Jacque en Hollie (kinderen van vrienden van Nick en Nelke) komen iedere ochtend spelen voordat ik ze alle drie naar school breng. En dat is pittig.. Want (voornamelijk) Jacque vindt het heel gaaf om met de bakfiets te gaan. Dat hield ik twee keer vol, drie kinderen in één bakfiets, maar ik kan niet goed tegen de Australische bergen op fietsen. Zelfs Pete vraagt nu iedere keer na het fietsen of ik heb gezweet.. dat zegt genoeg toch?

In het weekend maak ik ook genoeg mee. Zo ben ik voor het eerst verbrand (en hoe!), hebben we Fenne's verjaardag gevierd met een uitje o.a. in de Bell Tower, heb ik voor het eerst een echt Australisch kinderfeestje meegemaakt, hebben we eindelijk een club gevonden die leuk is, heb ik baby's geknuffeld bij Fenne, ben ik snotverkouden geweest in de zomer, hebben we een tour gemaakt door de Frementle Prison, pakte een spelletje 'Never have I ever' anders uit dan verwacht, heb ik mijn eerste echte Australian Football game meegemaakt en ontdek ik iedere week weer een nieuw koffietentje.

Foto's van de afgelopen weken zijn HIER te vinden!

Maar de roadtrip staat toch wel op nummer één. Vorige vrijdag t/m maandag zijn Lotte, Fenne en ik met een huurauto van Perth naar Albany (zuidelijkste puntje van West-Australië) gereden. In dit lange weekend heb ik meer avonturen beleefd dan in alle weken ervoor. Zo begon het al met de auto. Het was even spannend rijden aan de linkerkant, maar dat wende heel snel. Hetgeen waar ik minder snel aan wende was de rem. Die was vrij gevoelig.. Verder zijn de Ozzies niet zo beleefd in het verkeer. Zo heb ik een keer een middelvinger ontvangen en waarschijnlijk ook wat gevloek. Buiten dat was het rijden goed te doen en hadden we onderweg genoeg te zien. Zoals bomen (heel, veel, bomen), kangaroos (zowel dood als levend) en bosbranden.

Op vrijdag hebben we een eerste stop gemaakt in Margaret River. Deze omgeving staat bekend om zijn wijngaarden. Om de haverklap stond er langs de weg een bord om wijn te proeven. Maar ja, zo netjes als wij zijn drinken wij niet achter het stuur. Dus geen wijn voor ons! Wel een hele mooie tocht door de Mammoth Cave, vlakbij Margaret River. Ondanks dat Lotte licht in haar hoofd werd van hoogtevrees, was het een prachtige grot. Vervolgens zijn we doorgereden naar een camping tussen Margaret River en Augusta in. Na het eten wilde we nog even een duik nemen in de zee. Maar helaas werden we er (weer) mee geconfronteerd dat de afstanden op de kaart groter zijn dan in werkelijkheid. Het begon al donker te worden, dus hebben we de gevaarlijke weg naar het strand maar achterwege gelaten en vroeg naar bed gegaan.

Tja, een bed. Dat is een fijne gedachte. Wij sliepen echter in een rooftop tent (tent op de auto) die eerder gemaakt leek te zijn voor twee personen in plaats van drie. Eén voordeel: we hebben het 's nachts niet koud gehad. Wel rugpijn. Maar dat is te overzien. Op zaterdagochtend werd ik verwelkomd met een glitter kanon en een cadeau van Lot en Fen, namelijk: Tree Top Walking! Daarvoor moesten we wel een stuk rijden. Dus ingepakt en wel (inclusief verjaardagskonijnenoren) op weg naar Walpole. Tussendoor maakten we nog een stop op het zuidelijkste puntje: Cape de Leeuwin. Helaas waren we zo vroeg, dat we nog niet in de vuurtoren konden. Eenmaal in Walpole hadden we flink wat kilometers gereden en konden we onze benen strekken met de tocht tussen de bomen. Wederom spannend voor Lotte (en Fenne), want het was best wel hoog.. En al hadden we nog niet genoeg bomen gezien, onderweg kwamen we er nóg meer tegen. Daarbij kwam ook nog eens dat we minstens een kilometer langs bosbranden hebben gereden. Dat was best wel indrukwekkend.

De volgende stop was bij het bekende Greens Pool. Een prachtig stukje strand met groen kleurig water (zoals de naam al doet vermoeden). Hier hebben we onze ogen uitgekeken. Als ik de foto's terug kijk valt het aangezicht tegen in vergelijking met hoe het echt was. Kortom: ben je een keer in West-Australië, bezoek dan Greens Pool. Na deze stop besloten we om alvast door te rijden naar Denmark (niet te verwarren met het Europese Denemarken). We wilden in dit stadje opzoek naar een camping. Helaas viel dit tegen. Rond een uur of 19:00 waren alle campings gesloten en konden we geen plekje vinden. Alsof dit nog niet erg genoeg was, werd het donker en bleken onze voorlichten het niet goed te doen. Na ongeveer een uur in het donker gereden te hebben zonder succes, besloten we bij iemand aan te bellen met een grote oprit. En ja hoor! Australiërs zijn heel gastvrij. We mochten bij een moeder en haar twee dochters in de tuin staan. Naast een toiletbezoek zijn wij verder niet binnen geweest. Want ook al waren ze erg vriendelijk, ze konden nog wel een poetsdoek door het huis gebruiken. Na deze avontuurlijke dag zochten we vroeg ons bedje op.

Het voordeel van vroeg naar bed gaan en niet geheel comfortabel slapen, is toch wel dat je vroeg je bed uit bent en dus een lange dag hebt. Die ochtend zijn we in onze pyjama naar het strand gereden waar we konden douchen. Onderweg werden we nog verrast door een hele kudde kangaroos. Na onze koude maar verfrissende douche, hebben we genoten van ons ontbijtje op het strand. Dit simpele moment was voor mij wel echt typerend voor de roadtrip. Twee lieve vriendinnen, uitzicht over prachtig strand en de wind door je haren. Toen de wind toch echt te koud werd, zijn we weer verder gereden naar Albany. Daar hebben we op het hoogste punt gestaan en genoten van het uitzicht, naar het Discovery centrum geweest en uitgewaaid op het strand. De moeheid begon wel toe te slaan na veel rijden, weinig slaap en veel indrukken. Daarnaast was er in de buurt van Albany weinig nieuws te ontdekken. Vandaar dat we besloten om al vroeg naar een camping te zoeken zodat we niet weer bij iemand in de tuin zouden belandden. Albany was hierbij ook het uiterste punt dat we hebben bezocht tijdens deze roadtrip voordat we de volgende dag weer naar Perth zouden rijden.

Op onze laatste dag werden we wakker met een mooie zonsopgang. We verwachtten niet veel meer te zien op onze terugreis die we nu door het binnenland maakten. Toch werden we verrast in bij de Serpetine Falls. Natuurlijk waren we weer te vroeg waardoor we bij het hek moesten wachten. Maar ondertussen konden we genieten van de grazende kangaroos die op een paar meter van ons af stonden. Eenmaal in het park hebben we een rondje gelopen naar de Falls en tussen de kangaroos gestaan bij de picknick plek. Een echt Ozzie momentje! Dit was dan ook een mooi moment waarmee wij onze roadtrip afsloten. Hoopten we..

Want eenmaal in Perth hadden we nog tijd over voordat we de auto moesten inleveren en wisten we niet meer wat te doen. Dus, in Armadele naar de film geweest. Daarna zijn we richting de stad gereden. Dachten we. Want we bleken de verkeerde kant op te rijden. Van onze tijd te veel, hadden we nu dus opeens tijd te weinig. We kwamen dan ook te laat bij het verhuurbedrijf waarna een van de eigenaren een groot drama maakten dat we te laat waren. Een niet zo leuke afsluiting van onze roadtrip dus.. Nog steeds weet ik niet of ik mijn volledige $500.- borg terug krijg. Let's hope so!

Een selectie van de foto's van de roadtrip zijn HIERte vinden :)

Deze blogpost moest even op zich laten wachten vanwege drukke dagen (na de roadtrip). Zo ben ik vanmorgen krabben wezen vangen met Nick en Pete. Vroeg in de morgen in ons rubberen bootje bij Matilda Bay met uitzicht op de stad. Dat is echt genieten! Heb je ooit wel eens tonijnen kop aan een haak moeten doen? Nou, ik ook niet. Ik had namelijk het excuus om op Pete te letten. Maar dankzij onze morele steun heeft Nick wel zeven krabben gevangen. Dus dat wordt lekker eten vanavond! Een heerlijk begin van een lang paasweekend :) Ik wens iedereen gezellige dagen toe!

Making plans

Terwijl de dagen, weken en maanden verstrijken vergeet ik af en toe mijn blog bij te werken. Ondertussen zit ik namelijk al op 1/3e van mijn Australië avontuur. Pete is sinds deze maandag voor het eerst naar school gegaan (kindy) en is heel excited! Op zijn eerste schooldag ging ik samen met Nelke en hem mee en werd ik tot driemaal toe aangezien als juf, haha. Helaas moest ik om 8:50 gewoon weer naar huis en mocht ik niet blijven. En dan duurt een dag opeens lang. Van 9:00 tot ongeveer 15:00 moet ik mezelf zien te vermaken. Gelukkig heeft Nelke wel wat leuke klusjes voor me op een rijtje gezet die ik in mijn uren kan doen. Naast huishoudelijke taken , koken en de lunchbox voor Pete klaar maken (leuk!) ga ik in huis verven en kan ik Nelke helpen met een website. Zij gaat namelijk in deze weken (naast haar werk) een website opzetten om professionals te coachen. Eén plus één is twee: dat is precies wat ik heb gehad tijdens mijn minor! Ik heb al wat tips mogen geven en dankzij mijn achtergrond als amateur website bouwer, ga ik Nelke helpen om haar website op te starten.

Twee weekenden geleden zijn Nick, Nelke en Pete een weekendje gaan kamperen. Dat betekende dus: home alone. Gelukkig niet helemaal alleen, want Lotte en Fenne hielden mij gezelschap. Wat een dagje strand zou worden, werd een middag in de jacuzzi bij mij thuis (ook niet verkeerd) want het leek ons geen slim plan om met onweer op het strand te zitten. 's Avonds maakten we ons klaar voor een avondje uit in Frementle. Freo (bijnaam voor Frementle) staat onder de Ozzies ook wel bekend als dé plek met de leukste clubs en barretjes. Nou… die hebben wij dus niet gevonden. Het viel stiekem best tegen, maar omdat we ons niet lieten kennen zijn we bar/club wezen hoppen en waren we uiteindelijk toch pas om 03:30 thuis. Na een sleepover bij mij hebben we die zondag letterlijk niks gedaan en vloog het weekend toch weer zo om. Toen Nick, Nelke en Pete die avond thuis kwamen van het kamperen, waren ze zó enthousiast dat ze gelijk een nieuw kampeeruitje planden voor dat weekend erop. Dan zou ik wel meegaan, want ik was stiekem wel aangestoken door hun enthousiasme. Maar helaas… in dat weekend heeft het alleen maar geregend en zijn we thuis gebleven.

Dinsdag 26 januari was het Australia Day! Een officiële vrije dag voor alle Australiërs om het ontstaan van hun land te vieren. Ik persoonlijk had het idee dat het een soort van Koningsdag zou worden. Iedereen verkleed in het blauw (Australische vlag) of geel en groen. Maar het tegendeel werd bewezen. Maar enkele Australiërs liepen er nationalistisch bij. De stad was vrijwel uitgestorven en iedereen zat in de parken langs de Swan River. Want daar zou 's avonds een halfuur lang vuurwerk te zien zijn. Natuurlijk deden wij (Lotte, Fenne en ik) hier ook aan mee, inclusief subtiele Australische versieringen. Uiteindelijk hebben we 5 uur lang op een kleed langs de rivier gezeten en gewacht op het vuurwerk. En dat was het waard. Wat een ontzettend mooi vuurwerk! Dit had ik stiekem wel gemist tijdens oud en nieuw.

De dag erna was weer een gewone (werk)dag en ben ik samen met Pete naar het museum geweest. De musea in Perth zijn vrijwel geheel gratis. Alleen voor sommige exposities moet je extra betalen. Maar dat is voor een (bijna) vierjarige geen probleem want die houdt het toch geen uren uit in een museum. Zo zijn wij dus naar het Western Australia Museum geweest waar Pete helemaal onder de indruk was van de dinosaurussen en de speeltuin.

Sinds er weer meer ritme in ons werk als au pair is gekomen (in ieder geval bij mij) willen we met z'n drieën (Lotte, Fenne en ik) meer uitjes plannen. Zo staat er van 18 t/m 21 maart (ja, tijdens mijn verjaardag!!!) een roadtrip op de planning naar Albany langs de kust via de Margeret River, natuurparken en heel veel andere stadjes. Onwijs veel zin in! Daarnaast heb ik mezelf voorgenomen (noem het een goed voornemen) om minstens één keer in de twee weken naar het strand te gaan. Want eigenlijk doe ik dat dus veels te weinig. Zonde van mijn tijd hier in Australië! Ook staat nu de datum vast dat mijn moeder de lange reis maakt down under. Vanaf 12 juli gaan we samen in 34 dagen een ander deel van Australië ontdekken. Na vijf dagen hier in Perth zullen we een binnenlandse vlucht naar Cairns maken en vanaf daar met de auto naar beneden reizen tot we in Brisbane zijn aangekomen. Het liefste had ik mams ook Melbourne laten zien, maar dat is toch echt wel koud in juli/augustus. Zelf zal ik nog wel naar Melbourne gaan aangezien mijn vliegtuig (al geboekt in Nederland) op 1 september vertrekt vanaf Melbourne. Dit betekent dat ik vanaf 13 augustus, wanneer mijn moeder weer naar Nederland gaat, nog 2,5 week zelf zal gaan reizen. Tasmanië staat hoog op mijn lijstje. Maar… zo ver is het nog lang niet! Ik ga eerst eens volop genieten van mijn tijd in Perth!

Wist je dat?
* Ik een aantal keer de vraag heb gehad of au pair zijn voor een enigst kind niet saai is? Ik zal je vertellen, met Pete is niks saai. Hooguit een beetje eentonig (dankzij de auto's, treinen en vliegtuigen), maar ik ben altijd wel in de weer omdat Pete altijd samen wil spelen. Nu nog de truc om hem te leren dat dit niet altijd kan..
*Die Ozzie boys echt heel vreemd zijn? Zo werden we tijdens ons avondje uit in Freo aangesproken met: "Do you have drugs?" … "You dance like you've got drugs." We mogen dan wel Nederlanders zijn, maar hee hallo!
*Au pair zijn best een gevaarlijke baan is? Vorige week maandag tijdens zwemmen met Pete, gooide hij per ongeluk met een brandweerman.. en die landde tegen mijn lip. Auwts.. Ik heb dus een paar dagen met een gratis botox en een flinke snee in mijn bovenlip rondgelopen. Gelukkig is er nu niks meer van te zien.
*Ik sinds twee weken op zangles zit? Ik miste het om iets te doen met muziek, dus heb ik de stoute schoenen aangetrokken. Het is erg leuk (en natuurlijk nuttig)! Daarnaast heeft mijn zangcoach me uitgenodigd om mee te doen met jamsessies waarbij ik ook andere muzikanten zal ontmoeten. Ik ben benieuwd!

Back to routine

De tijd vliegt! Zo zit ik alweer 2,5 maand in Australië. Al voelt het veel langer. Ik heb dan ook al aardig wat dingen mee mogen maken. Na een rustige jaarwisseling gaf familie Lorenz een 1th January party de dag daarna. Met een klein beetje hoofdpijn (te weinig water gedronken?) stonden Lotte en ik ten midden van Australische en Zuid-Afrikaanse vrienden van de familie. Vooral voor Lotte was dit vreemd, heel veel talen maar weinig Engels. Ondertussen ben ik er al aan gewend en weet ik dat Zuid-Afrikanen ook baie gezellig zijn.

In de eerste week van januari begon voor mij het echte werk al wat meer te komen. Carmen en Louis waren nog wel steeds thuis, maar trokken zich wat meer terug of gingen de stad in. Dit betekende eindelijk bonding time voor mij en Pete. En dat gaat goed! We worden al echte vriendjes. Zo is hij erachter gekomen (en ik ook..) dat ik coole jets (vliegtuigen) kan vouwen en we samen heel goed kunnen bakken. Daarnaast spelen we ook heeel veel met auto's, hebben we onze eerste playdate samen met een vriendje van Pete gehad en werden we tussendoor verwend door oma met kopjes koffie en ijsjes.

Dat de Ozzies (voornamelijk in Perth) dol zijn op sport is wel te merken. Op dit moment staat tennis in de spotlight met verschillende wedstrijden waaronder de Australian Open. Maar hier in Perth was er de Hopman Cup. Zelf heb ik niks met tennis, maar ik vind het wel leuk om naar te kijken. Dus een unieke kans: een halve dag naar de Hopman Cup! Dat was niet het enige unieke wat ik dat weekend heb gedaan. Vorige week zondag heb ik namelijk mijn eerste vis gevangen! Samen met Hugh en zijn zoon Jacque (vrienden van Nick en Nelke) zijn we wezen varen bij de kust van Joondalup. En om het helemaal af te maken hebben we twee dolfijnen gezien op de weg terug naar de haven.

Voor de mensen die zich nog afvragen hoe het met mijn gezondheid gaat: het puf apparaat van de dokter helpt! De eerste dagen hoestte ik nog als een kettingroker, maar gelukkig is dat over. Naast dit goede nieuws weet ik niet of ik in de vorige blogs heb benadrukt hoe lekker het eten hier is. Niet alleen de versgevangen vis (ja ik heb mijn eigen vis gegeten!), krab en crayfish is delicious. Het vlees, churros en bellini's van de foodmarket zijn ook van goede kwaliteit!

Oma Carmen en oom Louis zijn afgelopen woensdag vertrokken. Dat betekent dus weer terug naar de routine. Nick en Nelke werken en Pete thuis bij mij. Ik ga de kookkunsten van Carmen wel missen! Maar ook het kaarten met Louis (inclusief valse beschuldigingen van vals spelen) en Zuid-Afrikaanse komedie op tv. Al zal dat laatste wel blijven. Pete heeft tot februari nog zomervakantie en is dus de hele week thuis, waarvan 4 bij mij. Vanaf februari gaat hij om de week 2 en 3 dagen naar school wat betekent dat ik meer vrije tijd heb. Ik zit er dus aan te denken om naast mijn au pair werk nog een ander baantje te nemen. Misschien een van de leuke koffie barretjes hier..? Ik houd jullie op de hoogte!

Voor foto's van de afgelopen weken zie mijn foto album.

Zieke kerst

Of anders gezegd: een kerst zonder kerstgevoel, maar wel ziekte gevoel. Daarover later meer.

Eerst een poosje terug in de tijd! Vorig weekend ben ik na een etentje met Fenne en Lotte, met Fenne naar Spectre op de rooftop cinema geweest. Onze tweede poging was geslaagd. Van te voren kaartjes kopen loont

Vervolgens stonden de komende dagen in het teken van de laatste kerstinkopen doen en het diner voorbereiden voor eerste kerstdag. Tussendoor ben ik nog 'even' in 39°C naar Swanbourne gefietst en een duik genomen. Wat een paradijs! Ik besefte op dat moment echt dat ik onwijs geluk heb om hier te zijn en dit alles mee mag maken.

Helaas moest ik de dag erna afkicken van dit gevoel. Ik had last van hoofdpijn, duizelig, benauwdheid en hoesten. Klinkt niet best.. Zeker niet aangezien Pete een aantal dagen daarvoor net van zijn longontsteking af was. Daarnaast is er ook nog een zieke kat in huis waarvan we nog steeds niet weten wat dat arme beestje heeft. Maar ik maakte me in eerste instantie geen zorgen. Meestal gaan dit soort klachten snel weer over. Maar dat deden ze niet. Dus vandaar een zieke kerst

Eerste kerstdag heb ik voornamelijk op mijn bed gelegen. Mijn favoriete serie is nu ook weer een half seizoen verder. Eerste kerstdag stond in teken van gezelligheid, eten en drinken. Vrienden van de familie kwamen langs met de kids en we hebben een heerlijk early diner gehad (met als hoogte punt Nick's smoked salmon)! 's Avonds lag ik alweer vroeg op één oor in de hoop op te knappen maar ook omdat er een road trip gepland stond de volgende dag.

Deze roadtrip bracht ons naar het Noorden van West-Australië. Onze eerste stop was in Lancelin om te sand boarden. Dit was ontzettend gaaf! Maar ook erg zwaar om die sand dunes op te klimmen. Zeker met mijn benauwdheid. Maar: once in a lifetime chance! Dus hijgend en puffend bovenop de sand dunes en hard naar beneden roetsjen! Na deze stop zijn we naar de Pinnacles gereden. We konden met de jeep door dit woestijnlandschap rijden en hebben onderweg wat foto's gemaakt. Het is leuk om een keer gezien te hebben, maar ik ben blij dat we nog andere dingen op de planning hadden staan deze dag

We waren allemaal erg moe en gebroken dankzij het weer en deze roadtrip, maar op de terugweg hebben we nog een stop gemaakt bij een heel mooi strand en een natuurpark. In dit natuurpark waren (wilde) kangaroos en koala's. Deze keer heb ik ze nog dichterbij gezien dan tijdens de great ocean road.

De dagen na kerst waren rustige dagen. Alhoewel, voor zover het rustig kan zijn in huize Lorenz. Boodschappen moeten gedaan worden, even een duik nemen met zo'n allen in de zee, plots met Pete naar het ziekenhuis omdat hij weer symptomen van longontsteking vertoont, enzovoorts. Ik verveel me dus geen moment! Net zoals gisteren: spontaan kwamen Louis en ik op het idee om 's morgens vroeg (want het zou een snikhete dag worden) naar Kings park te lopen en weer terug. Zo spontaan als het idee was, zo lang bleef Louis op zijn bed liggen dus gingen we om 9:00 weg toen het zonnetje al aardig brandde. Gelukkig hebben we heelhuids het park gehaald, maar na wat foto's en een kopje koffie zijn we terug gegaan naar huis (met de trein

).

Zelf zat ik te twijfelen om naar de dokter te gaan, want ik had nog steeds heel veel last van hoesten en benauwdheid. Het ging maar niet weg. Dus ik heb netjes na kerst en de public holidays gewacht en ben vanmiddag naar de dokter geweest. Big relief! Geen longontsteking of iets dergelijks, wel een lichte vorm van (tijdelijke) astma. De dokter had zo'n medelijden met me (denk ik) dat ik gratis medicijnen heb gekregen. Ik mag nu voor een poosje tweemaal per dag puffen. Let's hope it will work!

Want dan ben ik met NYE weer beter. En dat zou heel fijn zijn, want er staat wat leuks op te planning. Samen met Lotte gaan we de avond op z'n Hollands inluiden met pannenkoeken en maken we de avond compleet met champagne, vuurwerk en muziek in Northbrigde.
2016: the best is yet to come.