Een lange achtbaanrit was het de afgelopen maand! Sinds mijn vorige blog heb ik weer veel meegemaakt. Zo vertelde ik dat ik via zangles bij een jamsessie terecht ben gekomen. Deze sessie was anders dan verwacht. Na een aantal keer mee gerepeteerd te hebben en één optreden (oftewel: gig), hou ik het voor gezien bij Catch music. Nu op zoek naar een andere muzikale uitdaging! Gelukkig heb ik sinds een paar weken nu mijn eigen gitaar waardoor ik het allemaal niet ga verleren.

Door de weeks vermaak ik me nog prima. Het au pair zijn gaat helemaal z'n gangetje. Sinds drie weken heb ik 's morgens nu de verantwoordelijkheid over drie kids. Jacque en Hollie (kinderen van vrienden van Nick en Nelke) komen iedere ochtend spelen voordat ik ze alle drie naar school breng. En dat is pittig.. Want (voornamelijk) Jacque vindt het heel gaaf om met de bakfiets te gaan. Dat hield ik twee keer vol, drie kinderen in één bakfiets, maar ik kan niet goed tegen de Australische bergen op fietsen. Zelfs Pete vraagt nu iedere keer na het fietsen of ik heb gezweet.. dat zegt genoeg toch?

In het weekend maak ik ook genoeg mee. Zo ben ik voor het eerst verbrand (en hoe!), hebben we Fenne's verjaardag gevierd met een uitje o.a. in de Bell Tower, heb ik voor het eerst een echt Australisch kinderfeestje meegemaakt, hebben we eindelijk een club gevonden die leuk is, heb ik baby's geknuffeld bij Fenne, ben ik snotverkouden geweest in de zomer, hebben we een tour gemaakt door de Frementle Prison, pakte een spelletje 'Never have I ever' anders uit dan verwacht, heb ik mijn eerste echte Australian Football game meegemaakt en ontdek ik iedere week weer een nieuw koffietentje.

Foto's van de afgelopen weken zijn HIER te vinden!

Maar de roadtrip staat toch wel op nummer één. Vorige vrijdag t/m maandag zijn Lotte, Fenne en ik met een huurauto van Perth naar Albany (zuidelijkste puntje van West-Australië) gereden. In dit lange weekend heb ik meer avonturen beleefd dan in alle weken ervoor. Zo begon het al met de auto. Het was even spannend rijden aan de linkerkant, maar dat wende heel snel. Hetgeen waar ik minder snel aan wende was de rem. Die was vrij gevoelig.. Verder zijn de Ozzies niet zo beleefd in het verkeer. Zo heb ik een keer een middelvinger ontvangen en waarschijnlijk ook wat gevloek. Buiten dat was het rijden goed te doen en hadden we onderweg genoeg te zien. Zoals bomen (heel, veel, bomen), kangaroos (zowel dood als levend) en bosbranden.

Op vrijdag hebben we een eerste stop gemaakt in Margaret River. Deze omgeving staat bekend om zijn wijngaarden. Om de haverklap stond er langs de weg een bord om wijn te proeven. Maar ja, zo netjes als wij zijn drinken wij niet achter het stuur. Dus geen wijn voor ons! Wel een hele mooie tocht door de Mammoth Cave, vlakbij Margaret River. Ondanks dat Lotte licht in haar hoofd werd van hoogtevrees, was het een prachtige grot. Vervolgens zijn we doorgereden naar een camping tussen Margaret River en Augusta in. Na het eten wilde we nog even een duik nemen in de zee. Maar helaas werden we er (weer) mee geconfronteerd dat de afstanden op de kaart groter zijn dan in werkelijkheid. Het begon al donker te worden, dus hebben we de gevaarlijke weg naar het strand maar achterwege gelaten en vroeg naar bed gegaan.

Tja, een bed. Dat is een fijne gedachte. Wij sliepen echter in een rooftop tent (tent op de auto) die eerder gemaakt leek te zijn voor twee personen in plaats van drie. Eén voordeel: we hebben het 's nachts niet koud gehad. Wel rugpijn. Maar dat is te overzien. Op zaterdagochtend werd ik verwelkomd met een glitter kanon en een cadeau van Lot en Fen, namelijk: Tree Top Walking! Daarvoor moesten we wel een stuk rijden. Dus ingepakt en wel (inclusief verjaardagskonijnenoren) op weg naar Walpole. Tussendoor maakten we nog een stop op het zuidelijkste puntje: Cape de Leeuwin. Helaas waren we zo vroeg, dat we nog niet in de vuurtoren konden. Eenmaal in Walpole hadden we flink wat kilometers gereden en konden we onze benen strekken met de tocht tussen de bomen. Wederom spannend voor Lotte (en Fenne), want het was best wel hoog.. En al hadden we nog niet genoeg bomen gezien, onderweg kwamen we er nóg meer tegen. Daarbij kwam ook nog eens dat we minstens een kilometer langs bosbranden hebben gereden. Dat was best wel indrukwekkend.

De volgende stop was bij het bekende Greens Pool. Een prachtig stukje strand met groen kleurig water (zoals de naam al doet vermoeden). Hier hebben we onze ogen uitgekeken. Als ik de foto's terug kijk valt het aangezicht tegen in vergelijking met hoe het echt was. Kortom: ben je een keer in West-Australië, bezoek dan Greens Pool. Na deze stop besloten we om alvast door te rijden naar Denmark (niet te verwarren met het Europese Denemarken). We wilden in dit stadje opzoek naar een camping. Helaas viel dit tegen. Rond een uur of 19:00 waren alle campings gesloten en konden we geen plekje vinden. Alsof dit nog niet erg genoeg was, werd het donker en bleken onze voorlichten het niet goed te doen. Na ongeveer een uur in het donker gereden te hebben zonder succes, besloten we bij iemand aan te bellen met een grote oprit. En ja hoor! Australiërs zijn heel gastvrij. We mochten bij een moeder en haar twee dochters in de tuin staan. Naast een toiletbezoek zijn wij verder niet binnen geweest. Want ook al waren ze erg vriendelijk, ze konden nog wel een poetsdoek door het huis gebruiken. Na deze avontuurlijke dag zochten we vroeg ons bedje op.

Het voordeel van vroeg naar bed gaan en niet geheel comfortabel slapen, is toch wel dat je vroeg je bed uit bent en dus een lange dag hebt. Die ochtend zijn we in onze pyjama naar het strand gereden waar we konden douchen. Onderweg werden we nog verrast door een hele kudde kangaroos. Na onze koude maar verfrissende douche, hebben we genoten van ons ontbijtje op het strand. Dit simpele moment was voor mij wel echt typerend voor de roadtrip. Twee lieve vriendinnen, uitzicht over prachtig strand en de wind door je haren. Toen de wind toch echt te koud werd, zijn we weer verder gereden naar Albany. Daar hebben we op het hoogste punt gestaan en genoten van het uitzicht, naar het Discovery centrum geweest en uitgewaaid op het strand. De moeheid begon wel toe te slaan na veel rijden, weinig slaap en veel indrukken. Daarnaast was er in de buurt van Albany weinig nieuws te ontdekken. Vandaar dat we besloten om al vroeg naar een camping te zoeken zodat we niet weer bij iemand in de tuin zouden belandden. Albany was hierbij ook het uiterste punt dat we hebben bezocht tijdens deze roadtrip voordat we de volgende dag weer naar Perth zouden rijden.

Op onze laatste dag werden we wakker met een mooie zonsopgang. We verwachtten niet veel meer te zien op onze terugreis die we nu door het binnenland maakten. Toch werden we verrast in bij de Serpetine Falls. Natuurlijk waren we weer te vroeg waardoor we bij het hek moesten wachten. Maar ondertussen konden we genieten van de grazende kangaroos die op een paar meter van ons af stonden. Eenmaal in het park hebben we een rondje gelopen naar de Falls en tussen de kangaroos gestaan bij de picknick plek. Een echt Ozzie momentje! Dit was dan ook een mooi moment waarmee wij onze roadtrip afsloten. Hoopten we..

Want eenmaal in Perth hadden we nog tijd over voordat we de auto moesten inleveren en wisten we niet meer wat te doen. Dus, in Armadele naar de film geweest. Daarna zijn we richting de stad gereden. Dachten we. Want we bleken de verkeerde kant op te rijden. Van onze tijd te veel, hadden we nu dus opeens tijd te weinig. We kwamen dan ook te laat bij het verhuurbedrijf waarna een van de eigenaren een groot drama maakten dat we te laat waren. Een niet zo leuke afsluiting van onze roadtrip dus.. Nog steeds weet ik niet of ik mijn volledige $500.- borg terug krijg. Let's hope so!

Een selectie van de foto's van de roadtrip zijn HIERte vinden :)

Deze blogpost moest even op zich laten wachten vanwege drukke dagen (na de roadtrip). Zo ben ik vanmorgen krabben wezen vangen met Nick en Pete. Vroeg in de morgen in ons rubberen bootje bij Matilda Bay met uitzicht op de stad. Dat is echt genieten! Heb je ooit wel eens tonijnen kop aan een haak moeten doen? Nou, ik ook niet. Ik had namelijk het excuus om op Pete te letten. Maar dankzij onze morele steun heeft Nick wel zeven krabben gevangen. Dus dat wordt lekker eten vanavond! Een heerlijk begin van een lang paasweekend :) Ik wens iedereen gezellige dagen toe!