Zondag 17 juli was het zover. Na zeven hele fijne maanden in Perth moest ik afscheid nemen van de stad Perth, mijn vrienden en niet te vergeten mijn surrogaat familie in Australië. Dit ging niet zonder een traan (en natuurlijk ook een lach!). Gelukkig kwam mijn moeder om het leed wat te verzachten. De laatste weken in Perth gingen gemoedelijk. Ik voelde me bijna een echte inwoner van Perth. Ook bofte ik: tijdens mijn laatste twee weken werken was het schoolvakantie. Dus ik Pete en ik hebben nog veel leuke dingen kunnen doen voordat ik afscheid moest nemen. Het was ook heel erg leuk om mijn moeder mijn Perth leventje te laten zien. In vijf dagen heb ik mijn moeder meegenomen naar de highlights van Perth. Bijvoorbeeld Kings Park (ook al goot het van de regen), fish and chips in Frementle, Catch Music in Northbrigde, Elizabeth Quay en naar het park met Pete. Samen met de Lorenz familie hebben we mijn zeven maanden afgesloten bij mijn lievelingsrestaurant. Dit was een hele fijne avond waarbij we het niet droog hielden.. Al met al een avond die ik nooit zal vergeten.

Cairns
Na een vlucht van drie uur stonden we op maandag 18 juli om 6:00 op Cairns vliegveld. Na een korte misvatting met de autoverhuur gingen we op weg naar onze eerste accommodatie. En dat was even wennen.. In Cairns heerst er een totaal andere vibe dan ik gewend was. De omgeving met hoge, groene bergen en veel palmbomen. De gehele stad kwam over als een relaxed kustplaats geliefd onder toeristen en backpackers. Na een halfuur zoeken en drie keer verkeerd rijden, vonden we ons B&B (in de beschrijving stond tien minuten, ahum). Bij aankomst werden we gelijk verrast door de steile helling die we opmoesten om bij het B&B aan te komen. Die zijn we dan ook maar lopend opgegaan. Na de partij regen en steile helling durfden we het niet aan met de auto. Gelukkig was onze klim het waard. We verbleven in een prachtige accommodatie die uitzicht had over de bergen van Cairns. Onze host Marlies (van Zwitserse afkomst), zorgde ervoor dat we niks te kort kwamen.

Toen mijn moeder in december vertelde dat ze de reis wilde plannen via een reisbureau, wat dus inhield dat we voornamelijk in B&B's zouden verblijven, was ik een beetje sceptisch. Iedereen om me heen sliep in hostels of huurde een camper van. Toch is het de beste keuze geweest om voor deze manier van overnachten te kiezen. Moet je voorstellen: samen met je moeder in een dorm met acht anderen ;) In de B&B's ontmoeten we dan ook genoeg interessante mensen met wie we dagelijks een praatje maken en veel van leren. Zo zijn het allemaal toeristen dus kunnen we elkaar de beste tips en tricks vertellen.

Wat onze dagen in Cairns goed samenvat is: regenachtig. Cairns bevindt zich grotendeels in het regenwoud, dus dit verklaard een hoop. Toch gaven veel locale Australiërs aan dat het gek was voor deze tijd van het jaar. Het is nu namelijk een droog seizoen dus zou het alles behalve moeten regenen. Gelukkig zijn wij niet gemaakt van suiker en hebben we de regen getrotseerd (mits het écht met bakken uit de hemel viel). Zo hebben we een tour gemaakt door de botanical gardens waar gids Colin ons veel kon vertellen over de geschiedenis en gebruiken van planten en bomen. Wat mooi meegenomen is, is dat we nu weten hoe we moeten overleven in het regenwoud van Cairns. Hierna wilden we een boardwalk doen, maar helaas bleef het maar gieten dus hebben we onze walk gestaakt. Terwijl we bij een cafeetje zaten, kwam ik een Duitse jongen tegen met wie ik oud en nieuw heb gevierd in Perth. Wat is de wereld toch ontzettend klein!

Port Douglas
In Perth, toen ik onze plannen vertelde, raadden veel mensen me aan om een kijkje te nemen in Port Douglas. Deze positieve verhalen zorgden ervoor dat we een stop maakten in dit kust plaatsje voordat we doorreden naar het regenwoud. Helaas hebben we naast regen, paar minuutjes op het strand (in de regen) en koffie, niet veel gezien van Port Douglas. We besloten op tijd de ferry te nemen naar the Daintree, een stuk regenwoud wat bijna afgesloten is van de omgeving van Cairns.

Cow Bay (Daintree Forest)
Wij als doorgewinterde pontgebruikers vonden het heel leuk om de verschillen te zien tussen de Australische ferry en de Schoonhovendse pont. Eind conclusie:we hebben wel wat tips voor de Schoonhovenaren. Eenmaal aangekomen aan de overkant kwamen we in een totaal andere wereld. Het was ontzettend groen, benauwd en ja, ook nat. Na een stukje rijden kwamen we aan in Cow Bay, bij ons 2e B&B. Althans, nadat mijn moeder haar angst had overwonnen om de weg op te rijden naar het verblijf. Dit was best een weggetje waar je je billen bij elkaar moest knijpen. Ze houden hier van een uitdaging blijkbaar! We werden hartelijk ontvangen door onze Duitse host Marion met koffie en tips over de omgeving. 's Avonds moesten we weer twee keer billenknijpen (en dan ook nog in het donker!), maar het was het waard: een diner midden in het regenwoud bij Crocodylus Village.

Een tip die we gekregen hadden, was het voeren van een krokodil. Wij als echte dare devils wilden dit wel meemaken. Aangekomen bij de locatie bleek het helaas 'te koud' voor de krokodil en zou zij niet uit het water komen voor een hapje eten. Maar.. in plaats daarvan mochten we de wallabies te eten geven. Ook hartstikke leuk! Vervolgens namen we een kijkje bij een swimming hole achter het Masons café. Helaas maakte de regen het niet echt aantrekkelijk om te zwemmen, alhoewel het niet koud was. In het Masons café hadden ze een burger van krokodil, emu, kameel, kangoeroe op het menu staan, maar als lunch was dat voor iets te veel van het goede. We sloten deze dag af met een stuk lopen door het Discovery centre. In dit afgezette stuk regenwoud hadden ze self-guided tours waarbij ze veel uitlegden over de planten, bomen en dieren. Zo hebben we veel geleerd over de casowarries (kasuarissen). Dit is een soort emu/kalkoen/struisvogel die in het wild rondloopt. Agressieve, maar indrukwekkende beesten om te zien.

Cape Tribulation
Hoera! Eindelijk een droge dag die we vierden op het strand van Cape Tribulation. Als een echte waterrat nam ik gelijk een duik in het water. Dat er niemand anders in het water was vond ik niet heel gek. Er waren ook niet zoveel mensen op het strand plus er was wat bewolking. Echter, toen ik uit het water kwam was mijn moeder net in gesprek met een toerist die vertelden dat haar was verboden om in het water te gaan. De reden: een krokodil van anderhalve meter die een week ervoor een vrouw had aangevallen (en dat is niet goed afgelopen…). Ik moest wel even slikken na dit bericht. Ik ben ook niet meer terug gegaan in het water. Na dit spannende zwemtochtje stond er gelukkig iets veiligers op de planning. Namelijk een exotic fruit tasting op de farm. Hierbij hebben we elf verschillende soorten fruit geproefd waarvan we er een paar kenden vanuit ons vorige B&B. Heel bijzondere vruchten.

Mossman
Na drie dagen in the Daintree was het tijd voor onze volgende bestemming. Onderweg maakten we nog een stop in Mossman, waar net een zondags marktje was. Er was een verscheidenheid aan kraampjes, aardige en praatgrage marktkooplui en een meneer op leeftijd die zorgde voor de achtergrondmuziek. We hebben heerlijk, huisgemaakt vanille ijs op en een praatje gemaakt met de Nederlandse Ineke en haar (Australische) man die rond toeren met hun camper door Australië en onderweg op marktjes sierraden verkopen. Zo merken we iedere keer weer hoeveel Nederlanders er eigenlijk wonen in Australië. Best bizar!

Mareeba Wetlands
Ons volgende verblijf was totaal anders dan het regenwoud. In de wetlands was er veel droogte, minder groen en andere dieren. Na zo'n spectaculaire ervaring in het regenwoud viel Mareeba stiekem een beetje tegen. Alhoewel dit wel the place to be is om kangoeroes, wallabies, vogels en alle andere Australische dieren te spotten (ja, dus ook slangen en spinnen). We begonnen ons Mareeba avontuur met een sunset safari. Wat inhield dat we rond zonsondergang twee uur door de bush reden op zoek naar dieren. Onze gids Treena is een enorm fan van vogels. En dat hebben we gemerkt. Bij iedere boom stopten we om door de verrekijker omhoog vogels te spotten. Vervolgens wees ze aan in het dikke vogel boek welke vogel we zojuist gezien hadden. Met een beetje geluk deed ze ook een imitatie van het geluid van de vogel. Zonder sarcasme: Treena was een perfecte gids.

Omdat wij het beste uit ons verblijf wilden halen, zijn we ook op de early bird tour geweest. Dus, de volgende ochtend om 7:00 zaten wij in de jeep gewapend met verrekijker en fotocamera. Dit was zeker de moeite waard. We hebben zeker meer dan tien kangoeroes en wallabies gespot en de vogels lieten nu ook meer van zich zien. De rest van ons verblijf in de wetlands hebben we doorgebracht bij het meer met de andere gasten of in onze tent. Een hele unieke ervaring, maar we vonden het niet erg dat we hier maar twee nachten waren.

En nu….
in Mission Beach. De idealistische plaatjes van Australië. De mooie gouden stranden, palmbomen, heldere blauwe zee.. Daar bevinden wij ons nu. Het is heerlijk om hier te zijn. Ondanks de bewolking houdt ons dat niet tegen om naar het strand te gaan. Hopelijk is het morgenochtend iets minder bewolkt want dan ga ik namelijk skydiven! Dit staat al lang op mijn bucketlist en morgen wordt het werkelijkheid. Dus ik eindig mijn blogpost hierbij om een goede nachtrust te pakken om morgen uitgeslapen en wel uit het vliegtuig te springen!

PS. Foto's komen snel :)